Son Ada

Merhaba;

Birkaç arkadaşımla berabee ufak bir kitap klübü gibi bir oluşuma girdik. İlk okuduğumuz kitap Son Ada oldu. Gruba yazdığım yorumu buraya da ekliyorum. 

Öncelikle Zülfü’nün okuduğum ilk kitabıydı. Yani dil açısından diğer kitaplarına göre bir farklılık var mı değerlendiremiyorum. Ancak bu kitabın dilini önsözde Yaşar Kemal’in yazdığı gibi çok farklı ve güzel bulmadım. İyi değildi demiyorum ama bence çarpıcı değil sıradandı.

Hikayeye gelince… Nedense bu hikaye Güney Amerika’da geçiyormuş gibi hissettirdi bana ne alakaysa veya ne önemi varsa. Esasında bir ütopyanın distopyaya dönüşmesini anlatması açısından başarılıydı. Kitabın önce Gezi’den sonra yazıldığını sandım ama Gezi’den önceymiş. Yani gene her şey ağaçların kesilmesiyle başlamış. İnsan ilişkilerinin nasıl da hızlı değişebileceğini, aklı selim insanların bir anda ya da zaman içinde gücün karşısında nasıl eğilip büküleceğini anlatışını sevdim. Örneğin Noter’in de içinde bulunduğu bir direniş hareketi başlayacağını düşünmüştüm ama bunlar olmadı.

Benim kitapla ilgili derdim esasında şu oldu. Literatürde o kadar başarılı ütopya – distopya örnekleri var ki, ben böyle basitçe yazılanları okumaktan çok fazla keyif alamıyorum. Zülfü belli ki bu türde eserler veren bir yazar değil. Bence  bu konuya da yeteri kadar çalışmamış. Kilometre taşı olan kitapları okumamış gibi hissettim. Yani kitabın kısacık yazılmış olması bence yazabilecek çok bir şey bulamamasından kaynaklanmış. Esasında düşününce, bu türde bir kitap yazmasına da gerek yokmuş. Evet maceraya atılmış, ama bence atılmasaymış.

Kısa bir kitap olduğu için çok dertlenmeden okudum ama uzun bir kitap olsaydı herhalde sıkılırdım. Öte taraftan Zülfü ile nihayet tanışabildiğim için mutluyum. Bakalım belki yeni kitaplarını da okurum.