Merhaba;
Bazı bazı siz de kendinizi aşırı beklentiye boğulmuş hissetmiyor musunuz? Hem de iki türlü. Hem sizin kendinizden ve hayattan beklentileriniz var, hem de çevrenizdekilerin sizden beklentileri. Sizin beklentileriniz size hayal kırıklığı yaratıyor muhtemelen. Siz bir şeyler olsun diye bekliyorsunuz. İş değiştirmeyi, beklediğiniz terfiyi almayı, ailenizin biraz daha anlayışlı olmasını, çocuğunuzun daha sakin olmasını, komşunuzun arabasını doğru düzgün park etmesini, eşinizin/sevgilinizin çamaşırları katlamasını.... Liste uzayıp gidiyor. Üzgünüm bunların pek çoğu olmuyor ve sizi sonsuz bir anksiyete döngüsüne mahkum ediyor. Bir de sizden beklentiler giriyor işin içine. Aileniz, eşiniz/sevgiliniz, iş arkadaşlarınız, patronunuz... Uzuyor da uzuyor işler. Bir süredir artık bu çemberin altında ezildiğimi ve nefes alamadığımı hissediyordum. Ama tam olarak ifade edemiyordum derdimin ne olduğunu. Yani tamam hepimiz depresyondayız, mutsuzuz. Hem 21. yüzyılda hem de Türkiye'de yaşıyoruz bu çok normal. Onu kenara koyuyorum. Ama bugün bir yerde "senden şunu şunu beklerdim" gibi bir şey okuyunca fark ettim. Ben artık kimsenin beklentilerine cevap verebilecek durumda değilim. Daha doğrusu senden şunu beklerdim tarzı kalıplara şu anda cevap veremiyorum. Birincisi benden bir şey beklerken bunu bana sordunuz mu? İkincisi belki ben de sizden başka bir şeyler beklerdim. Hiç durup düşündünüz mü acaba siz benim beklentilerimi karşıladınız mı? (Tabi ki beklerdim, bütün ilişkiler iki taraflı yürüyor)
Böyle böyle düşünürken de fark ettim ki bazen bazı insanların beklentilerini karşılamamız mümkün değil. Siz ne yaparsanız yapın, onlar tatmin olmayabiliyorlar. Bu da kişide sürekli bir yetersizlik hissi yaratıyor. Onu da yaptım olmadı, bunu da yaptım olmadı. Zaten her şeyi elim yüzüme bulaştırıyorum. Ben neyi iyi yapıyorum ki gibi pek çok durum ortaya çıkıyor.
Peki bu durumla nasıl baş edeceğiz? Ben bazen "amaaan beklerken bana mı sordun be" diyorum kendi kendime ama bu karşımdaki insanın kim olduğuna bağlı olarak da çok değişiyor. Kendimi heba ettiğim de çok ne yazık ki. Siz bu durumda ne yapıyorsunuz? En önemlisi kendinizi nasıl koruyorsunuz? Her zaman yukarıdaki alıntıdaki gibi davranmak ve düşünmek mümkün olmuyor malumunuz. Yorum yazarsanız sevinirim.
Yorumlar
Yorum Gönder